ODE AAN MIJN VELO

mijn fiets                                                          

Vriend wat ben je mooi, met je glimmende spaken blinkend in de zon.

Ik gaf je nu en dan een goede trap, eens zacht waar het plat was, een harde waar er een berg was.

Het stuur had ik vast alsof het je horen was, het lag goed in de hand.
Met mindere tanden ging het soms wat rapper , meer tanden ging het rapper met de trappers
Al reed ik, al eens oude pee toch waren we altijd blij met zijn twee en konden we mee.

We suisden langs de wegen, langs het koren vóór het naar de molen was.

Samen kwamen we overal, jij op je wielen ik met mijn oude knieën.

Je maakt het mij soms lastig, toch waar er een berg was.

Vlugger ging neerwaarts, met de wind in het haar en daar waar het plat was.

Waar we neer strekten zagen veel van de streek.

Het was fijn in de natuur te zijn,Zat er een vogel of konijn! .wij waren er soms bij

Nog rap weg in het groen langs mooie boeren weg of zomaar los door bos.

Het is alweer tijd om binnen te zijn, wat daar is weer die wintertijd.

Een goede tijd voor een poets en onderhoudt beurt, dat geef je kleur;

Nu kan je voort je staat nu warm en droog, ingevet en uit den trek

Hoop dat het vlug afgelopen is die wintertijd, dan kunnen we weer de baan op

Van west naar oost, van noord naar zuid Samen met mijn vriend en de zon de weg op en wegenkaart rond

doeiiiiiiiiii tot na de