maandag 9 november 2020

11 november

NA ZOVEEL JAAR ZWIJEN DE WAPENS NOG NIET

Bijschrift toevoegen

zondag 1 november 2020

11 NOVEMBER

JOHN MC CRAE LUITENANT KOLONEL

SCHRIJVER VAN

In Vlaamse velden

In Vlaamse velden klappen rozen open

Tussen witte kruisjes, rij op rij,
Die onze plaats hier merken, wijl in ’t zwerk
De leeuweriken fluitend werken, onverhoord
Verstomd door het gebulder op de grond
Wij zijn de doden. Zo-even leefden wij.
Wij dronken dauw. De zon zagen wij zakken.
Wij kusten en werden gekust. Nu rusten wij
In Vlaamse velden voor de Vlaamse kust.
Toe: trekt gij ons krakeel aan met de vijand.
Aan u passeren wij, met zwakke hand, de fakkel.
Houd hem hoog. Weest gíj de helden. Laat de doden
Die wij zijn niet stikken of wij vinden slaap noch
Vrede - ook al klappen zoveel rozen open
In zovele Vlaamse velden.

WAAAR MEN GAAT IN DE WESTHOEK KOM MEN ENGELSE KERKHOVEN TEGEN

DE KLAPROREN STAAN ER IN RIJEN TUSSEN DE KRUISJES

GEDENKT ONZE HELDEN DIE HUN LEVEN VER VAN HUIS LIETEN

VOOR ONS VRIJ LAND

zaterdag 31 oktober 2020

1november brother in arms memorial

OP EEN DRULLIGE NOVEMBER DAG SAMEN MET

MIJN OPA EEN OUDSTIJDER VAN 14 18

OP WEG NAAR HET KERKHOF

VAN HUIS UIT WAREN HET VLASBEWERKERS EEN KLEIN FAMIELIBEDRIJF ,MET MOEDER AAN DEN HAARD ZO ALS ZO VELEN IN DEN TIJD MOEDER AAN DEN HAARD VADER EN DRIE ZONEN AAN DE SLAG IN HET BEWERKEN VAN HET VLAS. PLOTS HIELDEN WE HALT AAN HET MONUMENT OP DE MARKT, MET TRILLENDE HAND EN BEVENDE STEM GING HIJ OVER DE NAAMLIJST VAN GESNEUVELDEN IN BLINKKENDE KOPEREN LETTERS IN EEN DONKERE BRONSEN PLAAT OP HET MONUMENT, KEEK NAAR MIJ EEN KNAAP VAN AMPER 6 JAAR ,VRIJVEND OP MIJN HAARDOS NIETSBEGRIJPEND ; WIJZEND OP EEN NAAM,

DIT IS ONZE LEO MIJN OUSTE BROER , WE WAREN TWEE HANDEN OP EEN BUIK . WE GINGEN SAMEN NAAR DEN TROEP IN BRUGGE ERGENS AAN T MINNE WATER. WE WAREN BROERS EN VRIENDEN VOOR HET LEVEN, NA 6 WEKEN OPLEIDING DOOR EEN STEL WALEN WAAR WE GEEN KLO..... VAN VERSTONDEN GING HET RICHTING FROND DAAR WAS HET ANDERS DAN IN DE KAZERNE .

WE LEEFDEN IN DE LOOPGRAVEN ALS RATTEN, DIE LIEPEN WEG MET ONS BROOD ALS WE HET NIET OPHANGDEN AAN TAKKEN . HET WAS EEN ELLENDE KOUD EN NAT WE STONDEN DAG EN NACHT IN DE NATTE EN DE DREK .DE STRIJD OP LEVEN EN DOOD VERGEET IK NOOIT , SAMEN MET MIJN BROER EN MIJN VRIENDEN GINGEN WE TEN AANVAL MET PAK EN ZAK 25KG PLUS WAPEN DE KOGELS FLOTEN ONS OM DE OREN SCHRAPENELS ONTPLOFTEN HIER EN DAAR NA 14 DAGEN MOCHTEN WE 2 DAGEN NAAR HUIS DAAR GINGEN WE EEN HANDJE HELPEN IN HET ZETTEN VAN VLASKAPPELEKES

NA DIE DAGEN VERLOF GING HET TERUG NAAR T FRONT EEN WOELIGE STRIJD BEGON WE WERDEN BESCHOTEN VAN ALLE KANTEN, OP EEN DAG WERDT MIJN BROER GETROFFEN DOOR EEN SCHRAPENEL ZIJN BORST LAG OPEN EN MEN ZAG DAT ER GEEN HULP KON BATEN IK WASDICHT BIJ EN NAM HEM IN MIJN ARMEN. DIT TOT HET BITERRE EIND , EEN KORPORAAL MAAKTE AMOK OMDAT IK NIET TEN STRIJDE GING EN BIJ MIJN STERVENDE BROER BLEEF NAM EEN STEEN EN GOOIDE DIE NAAR HEM EEN BLUTS IN DIENS HELM ALS RESULTAAT

WE BEGRAAFDEN MIJN BROER MET EER EN IK MOCHT NAAR HUIS OM HET DROEVIG NIEUWS AAN DE FAMILIE TE MELDEN EN EEN DOOSJESMET EEN MEDALIE VAN MOED EN ZELFOPOFFERING VOOR ONZE OUDERS TERUG THUIS TOONDE HIJ EEN BIDPRENTJE

MET DE WOORDEN HOPEND DAT HET NOOIT MEER GEBUURD

ZIJN HELM LIGD ERGENS

IN VLAAMSE VELDEN OP EEN KERKHOF